The privatization of education in Turkey from the 2000s: between educational policies and strategies of local actors
Abstract
Full Text:
PDFReferences
Açıkalın, A. (1989). Özel ve devlet liselerinde veli beklentilerinin örgütsel ve yönetsel boyutları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(85-91).
Adams, D. (1993). Defining educational quality. Improving Educational Quality Project Publication #1: Biennial Report. Arlington, VA: Institute for International Research.
Adamson, F., & Galloway, M. (2019). Education privatization in the United States: Increasing saturation and segregation. Education Policy Analysis Archives, 27(129).
Agartan, K. (2017). Beyond politics of privatization: a reinterpretation of Turkish exceptionalism. Journal of Balkan and Near Eastern Studies, 19(2), 136-152.
Ak Küçükççayır, G., & Cemaloğlu, N. (2017) A study on Private education policies in Turkey from Past to Present. The 12th International Congress on Educational Administration 11-13 May 2017.
Akkari, A., & Santiago, M. (2012). L’impact des politiques néolibérales sur l’éducation : tensions entre prise en compte des diversités et standardisation. Carrefours de l’éducation 34 (2): 77. https://doi.org/10.3917/cdle.034.0077.
Akkari, A., & Payet, J-P. (2010). Transformations des systèmes éducatifs dans les pays du Sud, entre globalisation et diversification, Bruxelles: De Boeck.
Akkari, A., (2002). Banque mondiale et éducation : une pensée unique ? , in A. Akkari, R. Sultana & J.-L. Gurtner (dir.), Politiques et stratégies éducatives. Termes de l’échange et nouveaux enjeux Nord-Sud, Paris, Éditions Transversales, pp. 11-43.
Akman, Y. (2017). Investigation of voucher system and charter school as tools of privatization in education (Eğitimde özelleştirme araçları olarak kupon sistemi ve charter okullarının incelenmesi) Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi ISSN:1302-8944, 43, 334-356.
Aksoy, N. (2011). Türkiye Kamu Eğitiminde Gizli Ticarileşme: kurumsal sosyal
sorumluluğun işleyiş biçimleri ve eğitimi ticarileştirme işlevleri. Eğitim bilim toplum
Akyeşilmen, N. (2015). Türkiye’de Eğitimin İdeolojisi: “Tabula Rasa’ya Kemalist Renk Vermek? Türkiye’de Eğitim Politikaları. Model, Ankara.
Akyüz, Y. (2012). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Altinok, N., & Lakhal, T. (2005). La Place de l’État en Afrique selon la Banque mondiale : les limites d’une politique néo-libérale “amendée”. Hors-thème, Sous la direction de Catherine Agulhon, Formations professionnelles au Nord et au Sud : politiques et pratiques.
Altun Aslan, E. (2019). Türkiye’de Özel Okullaşma (Private Schools in Turkey). BEÜ SBE Derg., 8(1), 263-276.
Altunya, N. (1998). Türkiye’de Öğretmen Örgütlenmesi (1908-2008). Ankara: Ürün Yayınları.
Aydoğanoğlu, E. (2003). Eğitimde Toplam Kalite Yönetimi Gerçeği, Mesleki Eğitim Dizisi-3.Ankara: Eğitim-sen Yayınları.
Alpaydın, Y. (2018). Geleceğin Türkiyfesinde Eğitim. İlke ilim kültür Eğitim Derneği.İstanbul.
Altinok, N., Lakhal, T. (2005). La Place de l’État en Afrique selon la Banque mondiale : les limites d’une politique néo-libérale “amendée”, Cahiers de la recherche sur l’éducation et les savoirs [En ligne], 4 | 2005, mis en ligne le 12 juillet 2012, consulté le 29 janvier 2019. Repéré à http://journals.openedition.org/cres/1288.
Andrada, M. (2007). Les effets du choix de l’école selon la nature du dispositif mis en œuvre: une approche comparative en terme d’équité, Education. Université de Bourgogne.
Angın, M. & Bedirhanoğlu, P. (2013). AKP döneminde Türkiye’de büyük ölçekli özelleştirmeler ve devletin dönüşümü, Praksis Dergisi, 30 (31), 75-95.
Asri, S. (2015). Türkiye’de Eğitim Politikalarının Aktörleri. Türkiye’de Eğitim Politikaları. Model, Ankara.
Arslan, H., Kuru, M., ve Satıcı, A. (2010). Devlet ve özel ilköğretim okullarının etkililiğinin araştırılması. (Enquête sur l'efficacité des écoles primaires publiques et privées).Eğitim ve Bilim, 32(142).
Aydoğan, E. (2008). Eğitim Sisteminde Yeniden Yapılanma ve Özelleştirme adımları. Memleket Siyaset Yönetim, 3(6).
Ball, S. (1993). Education Markets, Choice and social class : The market as a class strategy in the UK and the USA. British Journal of Sociology of Education, 14 (1), 3-19.
Ball, S. J.,Youdell, D. (2007). Hidden Privatisation in Public Education, s. d., 66.http://pages.eiie.org/quadrennialreport/2007/upload/content_trsl_images/630/Hidden_privatisation-EN.pdf
Bakioğlu, A., Sarıkaya A. K.(2015). Eğitimde Özelleştirme, Avantaj ve dezavantajlar, Noble yayınları, Ankara.
Bayırbağ, M. K. (2015). Dynamics of Post-crisis Reform in Public Policy: The Case of Education Policy in Turkey. In Public administration and policy in the Middle East (pp. 61-81). Springer, New York.
Bayraktar, S Ulas, et Elise Massicard. « La Décentralisation en Turquie », s. d., 106.
Bayram, A. (2018). The Reflection of Neoliberal Economic Policies on Education: Privatization of Education in Turkey, European Journal of Educational Research, 7(2), 341-347.
Bélanger, N. (2011). Le choix de l’école secondaire de langue française en Ontario par les parents. Lien social et Politiques, (66), 197-223. Repéré à https://doi.org/10.7202/1008879ar
Belfield, C. R, Henry M Levin, (2003). La privatisation de l’éducation: causes, effets et conséquences pour la planification. Paris: Unesco, Institut international de planification de l’éducation, 2003.
Bergmann, H. (1996). Quality of education and the demand for education: Evidence from developing countries. International Review of Education, 42(6): 581-604.
Bıkmaz, H. F. & Güler, D. (2002). What parents expect from classroom teachers and how classroom teachers measure up those expectations. Kuramdan Uygulamaya Eğitim Bilimleri / EducationalSciences: Theory & Practice, 2(2), 445-472.
Canerik, H. (2017). MEB’de Özelleştirme Uygulamaları ve çözüm ömerileri. Repéré à http://huseyincanerik.com/index.php/172-milli-egitim-bakanliginda-ozellestirmeler-ve-cozum-onerileri
Cicioğlu, H. (1985). Türkiye Cumhuriyetinde İlk ve Ortaöğretim (Tarihi Gelişimi), (L'enseignement primaire et secondaire dans la République de Turquie (développement historique)) 2. Baskı. Ankara: AÜ Basımevi
Cinoglu, M. (2006). Private Education as a Policy Tool in Turkey. International Education Journal, 7(5), 676-687.
Cengiz G., Titrek, O., & Akgün, Ö.E. (2007). Öğrencilerin ortaöğretim kurumu tercihinde okullarla ilgili faktörlerin etkisi.Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi 4(1).
Chevaillier, T., & Pons, X. (2019). Les privatisations de l'éducation Revue internationale d'éducation, n° 82, 2020, 150 p., Sèvres, Ciep, ISBN : 9782854206258.
Çelik, Z. (2015). Ortaöğretime ve Yükseköğretime Geçiş Sınavlarının Kıskacında Ortaöğretim Sistemi. Türkiye'de Eğitim Politikaları, Edition: 1., Publisher: Nobel& ILEM Kitaplığı, Editors: A. Gümüş, 273-298
Çelikten, S. B. (2010). Özel Okul Velilerinin Okul Tercihlerini Etkileyen Faktörler (Factors Governing Parents’ Private School Preference), Yayınlanmamış Yüksek Lisan Tezi (Unpublished Postgraduate Thesis), Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Çokgezen, M. & Terzi, N. (2008). Türkiye'de devletin eğitime müdahalesinin yeterli gerekçesi var mı? (Y at-il des raisons suffisantes pour l’intervention du gouvernement dans l'éducation de la Turquie?). Liberal Düşünce. 49(13), 3-24.
Dag, I. (2015). An overview and comparison of Turkish public schools and private schools. Journal of Education and Training Studies, 3(6), 191-196.
Danis, D. A., Berrou, J. P., Clément, M., Combarnous, F., Darbon, D., Gurbuz, B., & Pérouse, J. F. (2019). Anciennes et nouvelles classes moyennes turques: émergence, identification, caractérisation et politiques publiques, Papiers de recherche AFD, 90. (No. hal-02147511).
Education Reform Initiative (ERI) (2014). Türkiye eğitim sisteminde eşitlik ve akademi başarı. ERI Report.
Er, R., (2006). Türkiye’de Eğitim Kalitesi, Repéré à http://www.ozelokullardernegi.org.tr /haber082.htm. 12.
Erdoğan, İ. (2012). Eğitimde Değişim Yönetimi, Pegem Yayıncılık, Ankara.
Erdoğan, İ. (ed.) 2002). Özel Okullar ve Eğitimde Kalite (Sempozyum :14-16 Şubat 2002) Antalya: Özel okullar derneği yayınları.
Eyüpoğlu, R. (2002). Genel Değerlendirme. Özel Okullar ve Eğitimde Kalite (Ed: İ. Erdoğan) İstanbul: Özel Okullar Derneği Yayını.
Garipağaoğlu, B.Ç. (2016). Özel dershanelerden özel okullara dönüşüm projesi. (Transformation of supplementary education centers to private schools). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (1), 140-162.
Gök, F. (2007). Appendix 1. The history and Development of Turkish Education. Education in “Multicultural’ Societies-Turkish and Swedish Perspectives, eds. Marie Carlson, Annika Rabo and Fatma Gök, Swedish Research Institue in Istanbul, Transactions, 18, pp.247-255.
Gök, F. (2004). Eğitimin Özelleştirilmesi. Metis Yayınları. İstanbul: 2004: 94-110.
Güngör, G. & Göksu, A. (2013). Türkiye'de Eğitimin Finansmanı ve Ülkelerarası Bir Karşılaştırma. Yönetim Ekonomi, 20(1).Celal Bayar Üniversitesi. Manisa.
Hız, G. (2010). 1980 Sonrarsında Türkiye’de yükseköğretimde piyasalaştırma ve özelleştirmedeki gelişmeler. Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25.
Ilgar, L. (2014).The point of views of classroom teachers who worked both at private and state schools on the differences in classroom management: a qualitative study. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(22), 259-285.
Kalayci, I. (2002). Eğitimde Özelleştirme ve Özel Eğitim Kurumlarının Sorunları, Eğitim Araştırmaları, (8), 1-10.
Keskin, H.D. & Turna, G.B. (2020). Ailelerin devlet ya da özel okul tercihlerini etkileyen faktörler Rize örneği. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 19 (2), 411-426.
Kulaksızoğlu, A., Çakar, M., & Dilmaç, B. (1999). “Türkiye'de ve dünyada özel okulların yapısı ve işleyişi” (Organisational and operational structures of private schools in Turkey and in the world). M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 219-232.
Lauwerier, T., Brüning, M. & Akkari, A. (2013). L’éducation de base au Bénin : les moyens de l’amélioration de la qualité au niveau local. Education & Recherches, 15, 120-136
Lauwerier, T. & Akkari, A. (2015). Teachers and the Quality of Basic Education in sub-Saharan Africa. Paris, UNESCO Education Research and Foresight, Paris [ERF Working Papers Series, No. 11].
Lauwerier, T. & Locatelli, R. (2019). L’influence des organisations internationales sur les politiques éducatives nationales, des intentions aux retraductions : Quelles dynamiques ? L’éducation en débats: analyse comparée, 9, 1-5.
Levin, H.M. (2001). Pedagogical Changes for Educational Futures of Industrializing Countries. Comparative Education Review, 45(4), 537-560.
Lindquist, C. (2017). Educational Reform in Turkey. International Journal of Progressive Education, 13 (2), INASED 133 Metropolitan State University.
Lott, J. (2006). Eğitim niçin devlet tarafından sunulmaktadır? eleştirisel bir Çalışma”, (Çev: Metin Meriç) Repéré à http://www.canaktan.org/ekonomi/ozellestirme/kamuekonomisi-genisleme/meric-lott-education.htm.
Martin, C. (2015). Aymes, M., Gourisse, B. & Massicard, E. (dir.), L’art de l’État en Turquie. Arrangements de l’action publique de la fin de l’Empire ottoman à nos jours, Paris, Karthala, 2014, 432 p. Cahiers de la Méditerranée, (90), 303-308.
Ministry of National Education (MEB) (2016). Milli Eğitim İstatistikleri: Örgün Eğitim (National Education Statistics: Formal Education). Ankara: Resmi İstatistik Program Yayını.
Moutsios, S. (2009). International organisations and transnational education policy. Compare 39(4), 467-478.
Murphy, J. (1996). The Privatization of schooling: problems and possibilities. Corwinpress, Inc, USA.
National Education Statistics (2019), Formal Education 2018/'19, A publication of official Statistics Programme, Ministry of National Education, Republic of Turkey.
National Education Statistics (2018), Formal Education 2017/'18, A publication of official Statistics Programme, Ministry of National Education, Republic of Turkey.
OCDE (2018), Regards sur l’éducation 2018 : Les indicateurs de l’OCDE, Éditions OCDE. Repéré à http://dx.doi.org/10.1787/eag-2018-fr
OECD (2016b). PISA 2015 Results in Focus. Repéré à https://www.oecd.org/pisa/pisa‐2015‐results‐in‐focus.pdf
O’Dwyer, J., Aksit, N. & Sands, M. (2010).Expanding Educational Access in Eastern Turkey: A New Initiative ». International Journal of Educational Development 30(2), 193‑203. Repéré à https://doi.org/10.1016/j.ijedudev.2009.03.005.
Özdemir, M. (2011). Eğitim yönetimi politikalarındaki dönüşümün yoksulluk üzerindeki olası etkileri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(3), 707-725.
Özdemir, B.Ş., & Beltekin N. (2012). International actors at the transformation of the Turkish educational system: The examples of IMF and the World Bank, YYÜ Eğitim Fakültesi Dersgisi, 9(1), 33-55. Repéré à http://efdergi.yyu.edu.tr
Ölçüm, M. (1992) Eğitimde özelleştirme, (La privatization en education). M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 4, 167-176.
Pedro, F., Leroux, G., Watanabe, M. (2015). The privatization of education in developing countires. Evidence and policy implications. UNESCO.
Polat, S. (2013). Neo-liberal Education Policies in Turkey and Transformation in Education. Journal for Critical Education Policy Studies, 11(4), 159-178.
Rizvi, F. (2016). Privatisation de l’éducation : tendances et conséquences. Education Research and Foresight Series, Paris, UNESCO, (18). Repéré à https://en.unesco.org/node/262287
Rutkowski, D. (2007). Converging Us Softly: How Intergovernmental Organizations Promote Neoliberal, Educational Policy. Critical Studies in Education, 48(2), 229-247.
Sağlam, M., Özüdoğru, F., & Çıray, F. (2011). The European union education policies and their effects upon Turkish education system. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğtim Fakültesi Dergisi. Aralık 2011. 8(87), 109.
Şahin, K. (2002). Eğitimde Özelleştirme ve Özel Eğitim Kurumlarının Sorunları, Eğitim Araştırmaları, (8), 44-53.
Sahin, I. (2007). Turkiye egitim sisteminde degisim. Journal of Education Science Society. 5(20), 30-54.
Sayed, Y. (1997). The concept of quality in education: a view from South Africa, in Educational dilemmas: debate and diversity, (4) Quality in education, K. Watson, C. Modgil, and S. Modgil, Editors. Cassell: London. 21.
Sayılan, F. (2006). Küresel aktörler (DB ve GATS) ve eğitimde neoliberal dönüşüm. TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası. Aylık Bülten Eğitim Dosyası. Kasım-Aralık, 44(51). Repéré à http://www.jmo.org.tr/resimler/ekler/1e03cc77d4bbd6b_ek.pdf. E.T: 14.03.2017
Senar, N. & Garip, M. (2013). Türkiye'de Eğitim Sistemi ve Eğitim İmkanları. İstanbul.
Sezgin, A. (2000). Programme d'enseignement de base de la Turquie, PEB Échanges, Programme pour la construction et l'équipement de l'éducation, 2000/03, Éditions OCDE, Paris.
Subaşı, B. & Dinler, A. (2003). Dünyada ve Türkiye’de özel okullar. (Private Schools in Turkey and in the World). İstanbul Ticaret Odası Yayınları, 21, İstanbul.
Şimşek, H. (2014). Osmanlı Devletinde özel okullar ve ilk Türk özel okulunun tarihçesine dair yeni bilgiler (Private schools in the Ottoman State and new information on the history of first Turkish private school.) Bilig 68.
Taytak, M. (2007). Türkiye’de özel okul öncesi eğitim, ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarının vergiler ve vergi teşvikleri karşısındaki konumu (Ege bölgesi uygulama sonuçları) (private pre-school, primary schools and elementary schools and taxes). Yüksek Lisans Tezi (Postgraduate Thesis). Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü (Institute of Social Sciences), Afyon.
Taymaz H. (2011). Okul Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi.
Tawil, S., Akkari, A. & Macedo B. (2012). Au-delà du labyrinthe conceptuel, s. d., 17.
Tilak, Jandhyala B. G. (2012). Marchandisation de l’enseignement supérieur: l’impact de l’Accord général sur le commerce des services (AGCS). Principes de la planification de l’éducation 95. Paris: Unesco, Institut international de planification de l’éducation,
Tunç, E. (2006). Özel ilköğretim okullari ile devlet okullarinin 8.sinif öğrencilerine olasilik konusundaki bilgi ve becerileri kazandirma düzeylerinin değerlendirilmesi (Evaluation of acquasition levels of grade 8 students in private and public schools about knowledge and skills in the subject of probability). Balıkesir University, Institute of Science Department of Primary Mathematics Education.
Unat, F. R. (1964). Türkiye eğitim sisteminin gelişmesine tarihi bir bakış. (Un regards histoire du développement du système éducatif en Turquie). Ankara : Millî Eğitim Basımevi.
Uygun S., (2003). Türkiye’de dünden bugüne özel okullara bir bakiş (gelişim ve etkileri). Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 36 (1-2).
Van Zanten, A. (2009). Choisir son école. Stratégies parentales et médiations locales. Paris : Presses Universitaires de France.
Verger, A., Fontdevila, C., & Zancajo, A. (2016). The privatization of education: A political economy of global education reform. New York, NY: Teachers College Press.
Verger, A. Lubienski, C. and Steiner-Khamsi, G. (2016). World yearbook of education 2016, the global Education Industry. Routledge, NY.
Verger, A. & Moschetti, M. (2016). Les partenariats public-privé comme approche des politiques de l’éducation : multiples significations, risques et enjeux. Recherche et Prospective en Éducation, n° 19. Paris, UNESCO. Repéré à https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000247327_fre
Vinokur, A. (2012). Réflexions sur la place du marché dans l’éducation. Carrefours de l’éducation 34(2). Repéré à https://doi.org/10.3917/cdle.034.0015.
Yavuz, Y., & Yılmaz, E. (2012). Resmi ve özel ilköğretim okullarının okul kültürü üzerine öğretmen ve öğrenci görüşleri. (Teacher and students’ views about school culture of the state and private primary schools). International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education, 1(3), 76-90.
Yanardağ, Ö., & Süslü, B.(2002). Türkiye’de özelleştirmenin nedenleri ve uygulamalrı. Mevzuat Dergisi, 5(55).
Yirci, R., & Kocabaş, İ. (2013). Disscussions on Privatization in Education: Aconceptual Analysis, Eğitimde özelleştirme tartışmaları: Kavramsal bir analiz. International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), 1523-1539.
Yıldırım, K. (2012). Pisa 2006 verilerine göre türkiye’de eğitimin kalitesini belirleyen temel faktörler. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Bahar 2012, 10(2), 229-255
Yıldız, N. (2008). Neoliberal Globalization and Education. D.Ü.Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi 11(13-32).
Yılmaz, K. (2005). İlköğretim okulu öğrencilerinin okul yaşamının niteliğine ilişkin görüşleri. (Views of primary school students on the quality of school life). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 1–13.
Zaifer, A. (2015). The acceleration of privatisation in Turkey: why in the last decade? (Doctoral dissertation, SOAS University of London).
DOI: https://doi.org/10.51383/jesma.2022.13
Journal of Educational Studies and Multidisciplinary Approaches © 2023 by Journal of Educational Studies and Multidisciplinary Approaches is licensed under CC BY 4.0
